Turen til Buenos Aires
No har vi avslutta den lange reisa frå Leon til Buenos Aires! Det har teke to månader, og har vore veldig spanande.
Den siste delen var som følger:
Først tok vi buss frå Cusco til La Paz (Bolivia). Denne turen tok om lag 20 timar. I Bolivia var det kaldt, men vi klarte oss bra. Etter to dagar reiste Kristoffer og Annette med flyet vidare til Buenos Aires.
Eg og Vida ville ta buss gjennom Argentina, og det gjorde vi. Som alltid med buss i Latinamerika, er det ikkje like enkelt som ein skulle tru! Ut på tur, alltid sur. Vi kjøpte oss billettar til ein buss som hadde både senger og mat! Og turen skulle vare i 48 timar. Trur du det var sant? Nei.
Det første som skjedde var såklart at vi fekk ein buss utan seng og mat. Sjølv om det var litt opprør på vegen foran bussen, og til og med ein liten slosskamp, kom vi etter om lag 19 timar kom vi fram til grensebyen Villason. Litt skuffa over bussen, men likevel letta over å vere framme, gjekk vi til busskontoret for å leggje igjen bagasjen (vi skulle jo trass alt vente i 7 timar i Villason). Då vi la igjen bagasjen spurde vi om vi måtte ordne migrasjonspapira og sånt sjølve, og dei sa at det var ingen problem, vi kunne slappe av og gjere absolutt ingenting, anna enn å kome tilbake klokka 15 for å ta bussen. Trur du det var sant? Nei. Klokka tre kom vi tilbake. Dei ansatte fortalde oss at bussen var full (til trass for at vi hadde kjøpt billettar fire dagar i forvegen), men at vi kunne ta bussen som gjekk klokka fem! Trur du det var sant? Nei. Vi kom tilbake klokka fem, og det viste seg at den ikkje gjekk lengre, men vi kunne jo alltids få billettar til ein buss som gjekk klokka ti! Jada, den har mat og senger, sa dei. Trur du det var sant? Først måtte vi gå over grensa sjølv (utan hjelp), noko som tok om lag 7 timar. Etterpå måtte vi kome oss til busstasjonen, og ta bussen som gjekk, ikkje klokka ti, men tolv! Vi vart fortalde at bussen skulle komme fram klokka halv seks på kvelden dagen etter. Trur du det var sant? Nei, såklart ikkje. Vi kom fram klokka sju om morgonen dagen etter der igjen! Trøtte og sliten, etter nestan sytti timar på buss, tok vi ein taxi til huset vi no bur i. Sjølv om det er spanande å ta buss i Latinamerika, er det litt deilig å sleppe å gjere det på ei stund.
No har vi forresten begynt på skulen! Det er ikkje lengre palmer og strand, men blokker og subway som er tingen. Nedanfor er det eit bilete av den gamle (Nicaragua), og den nye skulen vår.
No har vi avslutta den lange reisa frå Leon til Buenos Aires! Det har teke to månader, og har vore veldig spanande.
Den siste delen var som følger:
Først tok vi buss frå Cusco til La Paz (Bolivia). Denne turen tok om lag 20 timar. I Bolivia var det kaldt, men vi klarte oss bra. Etter to dagar reiste Kristoffer og Annette med flyet vidare til Buenos Aires.
Eg og Vida ville ta buss gjennom Argentina, og det gjorde vi. Som alltid med buss i Latinamerika, er det ikkje like enkelt som ein skulle tru! Ut på tur, alltid sur. Vi kjøpte oss billettar til ein buss som hadde både senger og mat! Og turen skulle vare i 48 timar. Trur du det var sant? Nei.
Det første som skjedde var såklart at vi fekk ein buss utan seng og mat. Sjølv om det var litt opprør på vegen foran bussen, og til og med ein liten slosskamp, kom vi etter om lag 19 timar kom vi fram til grensebyen Villason. Litt skuffa over bussen, men likevel letta over å vere framme, gjekk vi til busskontoret for å leggje igjen bagasjen (vi skulle jo trass alt vente i 7 timar i Villason). Då vi la igjen bagasjen spurde vi om vi måtte ordne migrasjonspapira og sånt sjølve, og dei sa at det var ingen problem, vi kunne slappe av og gjere absolutt ingenting, anna enn å kome tilbake klokka 15 for å ta bussen. Trur du det var sant? Nei. Klokka tre kom vi tilbake. Dei ansatte fortalde oss at bussen var full (til trass for at vi hadde kjøpt billettar fire dagar i forvegen), men at vi kunne ta bussen som gjekk klokka fem! Trur du det var sant? Nei. Vi kom tilbake klokka fem, og det viste seg at den ikkje gjekk lengre, men vi kunne jo alltids få billettar til ein buss som gjekk klokka ti! Jada, den har mat og senger, sa dei. Trur du det var sant? Først måtte vi gå over grensa sjølv (utan hjelp), noko som tok om lag 7 timar. Etterpå måtte vi kome oss til busstasjonen, og ta bussen som gjekk, ikkje klokka ti, men tolv! Vi vart fortalde at bussen skulle komme fram klokka halv seks på kvelden dagen etter. Trur du det var sant? Nei, såklart ikkje. Vi kom fram klokka sju om morgonen dagen etter der igjen! Trøtte og sliten, etter nestan sytti timar på buss, tok vi ein taxi til huset vi no bur i. Sjølv om det er spanande å ta buss i Latinamerika, er det litt deilig å sleppe å gjere det på ei stund.
No har vi forresten begynt på skulen! Det er ikkje lengre palmer og strand, men blokker og subway som er tingen. Nedanfor er det eit bilete av den gamle (Nicaragua), og den nye skulen vår.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar